Анашым

Асыл ана !
Түсімде көрем сені,
Бұрынғыдай емессің сен еңселі.
Мен білсем саған деген сағыныштың,
Осынау, жұмыр жерде жоқ өлшемі.


Тербеп сол сағыныштың күшті ырғағы,
Елжіреп елесіңді құштым тағы.
Хат байлап қанатына жіберер ем,
Бармайды – ау, біздің жаққа құстың бәрі.


Не таптым, белден кетіп бетегелі?!
Қалаға қаңғыбас ой жетеледі.
Жақұттап жазу үшін осы өлеңді,
Он жылдық білімім де жетер еді.


Дүние шыр айналып шарайнадай,
Қала бердің жолыма қарай-қарай.
Қайырымсыз қалаға .
Мейірімді,
Қалдырып кете бергем қалай ғана – ай?!


Ал, бүгін ақын болды ақылды ұлың,
Жанымды жегідей жеп жатыр мұңым.
Анашым ! арнамасам саған өлең,
Адыра қалсын мынау, ақындығым.

Білмеймін, бұл қаладан бақ табам ба?
Жабығып жүргендеймін жат ғаламда.
...Тарылған көшелері тас қаладан,
Тарыдай бір мейірім таппағанда.

...Сені сағынып кетем, АНАШЫМ !

Ақмола. 1995 жыл.

Жұлдыз-ғұмыр

Тиді ме түннің түрлі залалы,
Ай – қыздың неге мұңлы жанары?
Ойшыл аспанның омырауынан
Үзіліп үнсіз жұлдыз ағады.

Ұйқысыз жалғап түнді ұзақ таңға,
(Жұлдыз деп айтып жүрміз оттарға).
Қуанып қалам, қараңғылықтың
Құрсағын жарып жұлдыз аққанда.

Қарашығыма қайғым тұнады,
Қамыққан күйім қай күн тынады?...
...Күннің нұрымен төгіліп түскен,
Әппақ арманым Айға ұмтылады.

Ал анау жұлдыз сөніп барады,
Ол енді кімге серік болады ?
Сөнгенің көріп, мендегі жүрек,
Көңілсіздіктен көрік табады.

Тағдырды тылсым танып көктегі,
Тұр екен олар дәріптеп нені?...
...Жұлдыздың, бірақ, сөніп қалғанша,
Жақсы ғой, жаным, ағып кеткені.

Кездестік қоштасқалы...

Көлдей тұнық көзіңмен қызықтырдың,

Жүрді сонда жазықсыз жүзіп бір мұң.

...Қоштасар сәт келгенде қимай мені,

Мөп-мөлдір мұңнан моншақ үзіп тұрдың.

Жүрекке жұп бола алмай сендегі адал,

Таусылды тағат, төзім, мендегі амал.

Жасыңды жел кептіріп қоңыр кеште,

Қоңыр күз қолыңа әкеп берді орамал.

Таза едің таңғы шықтай, пәк мінезің,

Әп – сәтте кермек татып тәтті кезің...

Сенен емес, жаным-ау, сенен емес,

Сезімімнен салқындық таптым өзім.

Ұмыттым. Бәрі, бәрі ұмытылды,

Жаныма махаббаттың мұңы тұнды.

Қураған жапырақтай жалған сезім,

Алсам да алақанға... үгітілді.

Кездестік қоштасқалы... Күз. Кешкілік,

Мұңлы әуен тұрды алыстан бізге естіліп...

...Шақырып кездесуге сонда сені,

Кеттім – ау, жалғыздықпен жүздестіріп.

Тамшы- тағдыр

Алматы. Жып-жылы жаңбыры
Жанына ол қыздың ұнайтын.
Ал, оның тағдыры, жан-мұны
Жарысып жаңбырмен жылайтын.

Ақ нөсер астында тұратын,
Оларда ұқсастық бар шығар...
Бір-бірін тек үнсіз ұғатын -
Тамшыға қосылып тамшылар.

Қарайтын тамшының көзіне
Себебі, тым жақсы көретін.
Мөп-мөлдір моншаққа өзі де
Айналып кеткісі келетін..

Ақ ұлпа қар

Ақ ұлпа қар қылаулап,
Жауады жанды баурап.
Алаңсыз асыр салып,
Келеді - ау алғым аунап.

Ақ ұлпа қар көбелек,
Жауғаны сән керемет!
Жер бетін жатыр міне,
Ақ қанат әнге бөлеп.

Ақ ұлпа қарлар менің
Балалық бал дәуренім.
Қарға ұқсап кетер едім,
Жетсе егер әл - дәрменім.

Ақ ұлпа қар құсым ед,
Жерге оның қонғысы жоқ.
...Мен іштей түсінемін,
Қара жер - қарғысы көп.

Ақ ұлпа қар - ғажайып,
Амалсыз, (қалды азайып).
Қонады қара жерге,
Қанатын зорға жайып.
Ақ ұлпа қар!...

Қызым Інжуге

Қызым менің,
Сәуле шашып ойнасын жүзіңде күн.
Өз қолыммен өсірген қызғалдағым,
Қаламаймын гүлімнің үзілгенін.

Қызым менің,
Қылығыңды тәп-тәтті жүзім дедім.
Дархан дала өмірдің бақшасынан,
Жемісіңді қалаған үзіп жегің.

Қызым менің,
Болашағыңды ойлаумен бұзылды өңім.
Қысқа-қысқа тағдырлар құрайды екен,
Тарам-тарам тірліктің ұзын жолын.

Қызым менің,
Бой жетерсің боялып қызылға ерін.
Бұл әкеңнің тілегі - анаңдай бол,
Анаң сенің атанған түзу келін.