воскресенье, 7 марта 2010 г.

Анашым


Асыл ана !
Түсімде көрем сені,
Бұрынғыдай емессің сен еңселі.
Мен білсем саған деген сағыныштың,
Осынау, жұмыр жерде жоқ өлшемі.


Тербеп сол сағыныштың күшті ырғағы,
Елжіреп елесіңді құштым тағы.
Хат байлап қанатына жіберер ем,
Бармайды – ау, біздің жаққа құстың бәрі.


Не таптым, белден кетіп бетегелі?!
Қалаға қаңғыбас ой жетеледі.
Жақұттап жазу үшін осы өлеңді,
Он жылдық білімім де жетер еді.


Дүние шыр айналып шарайнадай,
Қала бердің жолыма қарай-қарай.
Қайырымсыз қалаға .
Мейірімді,
Қалдырып кете бергем қалай ғана – ай?!


Ал, бүгін ақын болды ақылды ұлың,
Жанымды жегідей жеп жатыр мұңым.
Анашым ! арнамасам саған өлең,
Адыра қалсын мынау, ақындығым.

Білмеймін, бұл қаладан бақ табам ба?
Жабығып жүргендеймін жат ғаламда.
...Тарылған көшелері тас қаладан,
Тарыдай бір мейірім таппағанда.

...Сені сағынып кетем, АНАШЫМ !

Ақмола. 1995 жыл.











Жұлдыз-ғұмыр


Тиді ме түннің түрлі залалы,
Ай – қыздың неге мұңлы жанары?
Ойшыл аспанның омырауынан
Үзіліп үнсіз жұлдыз ағады.

Ұйқысыз жалғап түнді ұзақ таңға,
(Жұлдыз деп айтып жүрміз оттарға).
Қуанып қалам, қараңғылықтың
Құрсағын жарып жұлдыз аққанда.

Қарашығыма қайғым тұнады,
Қамыққан күйім қай күн тынады?...
...Күннің нұрымен төгіліп түскен,
Әппақ арманым Айға ұмтылады.

Ал анау жұлдыз сөніп барады,
Ол енді кімге серік болады ?
Сөнгенің көріп, мендегі жүрек,
Көңілсіздіктен көрік табады.

Тағдырды тылсым танып көктегі,
Тұр екен олар дәріптеп нені?...
...Жұлдыздың, бірақ, сөніп қалғанша,
Жақсы ғой, жаным, ағып кеткені.







среда, 6 января 2010 г.

Кездестік қоштасқалы...


Көлдей тұнық көзіңмен қызықтырдың,
Жүрді сонда жазықсыз жүзіп бір мұң.
...Қоштасар сәт келгенде қимай мені,
Мөп-мөлдір мұңнан моншақ үзіп тұрдың.

Жүрекке жұп бола алмай сендегі адал,
Таусылды тағат, төзім, мендегі амал.
Жасыңды жел кептіріп қоңыр кеште,
Қоңыр күз қолыңа әкеп берді орамал.

Таза едің таңғы шықтай, пәк мінезің,
Әп – сәтте кермек татып тәтті кезің...
Сенен емес, жаным-ау, сенен емес,
Сезімімнен салқындық таптым өзім.

Ұмыттым. Бәрі, бәрі ұмытылды,
Жаныма махаббаттың мұңы тұнды.
Қураған жапырақтай жалған сезім,
Алсам да алақанға... үгітілді.

Кездестік қоштасқалы... Күз. Кешкілік,
Мұңлы әуен тұрды алыстан бізге естіліп...
...Шақырып кездесуге сонда сені,
Кеттім – ау, жалғыздықпен жүздестіріп.

вторник, 5 января 2010 г.

Тамшы- тағдыр



Алматы. Жып-жылы жаңбыры
Жанына ол қыздың ұнайтын.
Ал, оның тағдыры, жан-мұны
Жарысып жаңбырмен жылайтын.

Ақ нөсер астында тұратын,
Оларда ұқсастық бар шығар...
Бір-бірін тек үнсіз ұғатын -
Тамшыға қосылып тамшылар.

Қарайтын тамшының көзіне
Себебі, тым жақсы көретін.
Мөп-мөлдір моншаққа өзі де
Айналып кеткісі келетін..

понедельник, 4 января 2010 г.

Ақ ұлпа қар



Ақ ұлпа қар қылаулап,
Жауады жанды баурап.
Алаңсыз асыр салып,
Келеді - ау алғым аунап.

Ақ ұлпа қар көбелек,
Жауғаны сән керемет!
Жер бетін жатыр міне,
Ақ қанат әнге бөлеп.

Ақ ұлпа қарлар менің
Балалық бал дәуренім.
Қарға ұқсап кетер едім,
Жетсе егер әл - дәрменім.

Ақ ұлпа қар құсым ед,
Жерге оның қонғысы жоқ.
...Мен іштей түсінемін,
Қара жер - қарғысы көп.

Ақ ұлпа қар - ғажайып,
Амалсыз, (қалды азайып).
Қонады қара жерге,
Қанатын зорға жайып.
Ақ ұлпа қар!...

воскресенье, 3 января 2010 г.

Қызым Інжуге

Қызым менің,
Сәуле шашып ойнасын жүзіңде күн.
Өз қолыммен өсірген қызғалдағым,
Қаламаймын гүлімнің үзілгенін.

Қызым менің,
Қылығыңды тәп-тәтті жүзім дедім.
Дархан дала өмірдің бақшасынан,
Жемісіңді қалаған үзіп жегің.

Қызым менің,
Болашағыңды ойлаумен бұзылды өңім.
Қысқа-қысқа тағдырлар құрайды екен,
Тарам-тарам тірліктің ұзын жолын.

Қызым менің,
Бой жетерсің боялып қызылға ерін.
Бұл әкеңнің тілегі - анаңдай бол,
Анаң сенің атанған түзу келін.

понедельник, 21 декабря 2009 г.

Күзгі көрініс


Көңілді қоңыр салқын саз жүдетіп,
Көз жетті кеткеніне жаздың өтіп.
Құлайды жапырақтар құба талдан,
Күрең күз құдіретіне тағзым етіп.

Кеші еді солқылдаған күздің суық,
Не шара, жасыл жаздан үздірсе үміт?
Базары тарқап кеткен бақ ішінде
Күтіп тұр әлдекімді Қыз күрсініп.

Жас талдың аптыққан жел есін алды,
Құрғырдың қылығы жоқ еш ұнамды.
Жылаған жапырақтың жетім күйі,
Әп сәтте көңіліме көшіп алды.

Арқаның өңменімнен өтті желі,
Күдерін қайтқан құстан көк те үзеді,
Бозбауыр бала бұлттар боздап тұрып,
Бораған қыстан хабар жеткізеді.

Бәлкім бұл кездесу ме тұңғыш, әппақ?
Бақтағы қыз да сабыр тұрды сақтап...
Бір жігіт сұр көшеге көрік беріп,
Келеді қызыл - жасыл гүл құшақтап.

Елемей қырды гүлсіз, күнді нұрсыз,
Кездесіп тұрды екеуі. ...Тұрмын үнсіз.
Батырған мені мұңға қоңыр Күз бен
Жігіттің қолындағы гүл ғұмырсыз...

Менің мұңым


Тұншықтырып тірлігімді тынымсыз,
Тас төбемнен төнді тағы Түн үнсіз.
Маған қарап мұңаяды мың жұлдыз,
Жетімсіреп менің мөлдір - мұңымсыз.

Менің мұңым, менің мұңым – мөлдір мұң,
(Мұңсыз өмір сүре алмаймын мен бір күн).
Түнгі аспаннан тұнық іздеп көз алмай,
Қарап жатып қанша жұлдыз сөндірдім.

Бүгін тағы құрбан болып бар үміт,
Санадан тыс құдіретке бағынып.
Мың жұлдыздың арасынан бір жұлдыз,
Ағып түсті. Жалғыздықтан жалығып.

Олар, сірә, ғашық менің мұңыма,
Мен де олардың құмар едім сырына.
Мұңсыз – мінсіз ғұмыр кешу, құдай – ау,
Қасірет қой жердің Ақын ұлына.

Әппақ Айдың бір сәулесі тисе артық,
Кетер, шіркін, көңілімде күй шалқып. ...
Өзгеше бір өлең жазып отырам,
Мың жұлдыздан мұңдарымның иісі аңқып.

Менің мұңым сәуле төгіп Күнге ұқсап,
Мұңлы шаққа сыйлайды бір нұрлы сәт.
Түнгі ызғардан тоңып тұрған томсарып,
Жұлдыздардан гүл жасайды бір құшақ.

Аспанымда - тұнып тұрған күміс шық,
Аспан асты – сыр ұқтырған тыныштық...
...Өзім сүйіп, өзім күйіп жататын,
Менің мұңым – ЫП – ЫСТЫҚ.

Мүмкін емес


Оңашада жанарыңнан тамшы үздің,
Жұбатпаймын. Бәлкім мен де әлсізбін...
Алып - ұшқан сағыныштан кешегі,
Арылғанмын. Ол өйткені - арсыз мұң.

Жердің бетін тіміскілеп кезер Түн,
Жұлдыздардай жан сырымды сезер кім?
Сен емессің, сен емессің аңсарым,
Өз өртіңе өзің жансаң - өз еркің.

Саябырсып самал соқты керімсал,
Сезгендей боп сезімімді менің сәл.
Жарым түнде жалғызсырап отырмын,
Сен бар болсаң, көзіме бір көрінші, ал!

Мүмкін емес, мүмкін емес... Мүмкін бе?
Жалған бәрі - көңілім де, күлкің де.
Сырға толы кешегі өткен күндерің,
Сығымдасаң сыйып кетер бір түнге.

Бәрі бізге белгілі еді. Белгілі...
Менен гөрі жақсы білдің сен мұны.
Күйдім, сүйдім деп жылайтын жар салып,
Кімге керек қу жүректің ерлігі?...